Middeleeuws (medicinaal) gebruik!  

Tegenwoordig vind de pioenroos in de westerse landen geen medicinale toepassing meer maar dat was in de Middeleeuwen wel anders. De pioenroos was toen ter tijd vanwege meerdere redenen zeer gewild!

De pioen had zijn hoogtijdagen in de Middeleeuwen. Vooral de soorten P. officinalis en P. mascula werden in der tijd veel gekweekt. Deze werden daarbij niet gekweekt voor de bloemen maar vooral voor de medicinale uitwerking. De pioen heeft vele medicinale uitwerkingen toegedicht gekregen, een aantal van deze uitwerking zijn veelbelovend en andere kloppen niet en zijn wetenschappelijk niet aangetoond. In de huidige westers geneeskunde wordt de kennis van natuurkrachtige producten weinig tot niet erkend. Echter, in China gebruikt men de pioen nog wel voor dat doel.

Als het gaat om het tegengaan van ziekten droeg men vaak een wortel of zaden bij zich. Ziektes die hiermee voorkomen werden waren bijvoorbeeld vallende ziekte (epilepsie) of nachtmerries.

Koningin der Kruiden

De pioen was een bekende en belangrijke plant. Veel kruiden waren in de Middeleeuwen bijzonder kostbaar, men zocht dus naar passende vervangers. Men stuitte op de pioen, een veelvoorkomende plant die daardoor veel goedkoper was en nog lekker ook. Dit maakt de pioen extra veelzijdig. Niet alleen geschikt voor in de tuin of in de vaas maar ook om de stamppot mee te kruidden!
In verschillende streken van Europa werd het dan ook voor het eten gebruikt. De plant kwam veel voor in kloostertuinen en ook bij de gewone burger. De armere bevolking gebruikte de zaden van de pioen, de rijkere burgers bakten zelfs hele wortels.